The Longest Day

dan ondersteunend is geweest tijdens hun arbeid. De speciale moment aankwam en toen ik hield mijn zoon voor de eerste keer, ik vergat de pijn en de woede die ik had geuit aan mijn man. Dat was totdat ik keek naar de tas op het bed, dat niets als mijn koffer keek. Terwijl andere nieuwe moeders op de afdeling droegen hun pluizige nachthemden, bewonderen hun boeketten bloemen die ze hadden gekocht, was ik langzaam op zoek door de zak van mijn man had gekocht voor mij. List als volgt. Indachtig, dit is voor een 7 daagse verblijf in het ziekenhuis voor mij en mijn baby. 1. Een doos Tampax .

.... echt?

2. Een paar sneakers.

3. Een bos bloemen dat mijn broer mijn moeder de vorige week had gekocht voor de moeder dag ... en waren nu erg dood.

4. Een blikje gebakken bonen. Ik kid u niet. Het was een van mijn onbedwingbare trek tijdens de zwangerschap. Mijn man keek trots, vooral toen ik trok de doos tampax. Hij was er trots op dat hij het type van sanitaire bescherming gebruikte ik had gedacht. Heeft hij niet alleen zien me bevallen? Ik moest van de hele doos in een keer daar beneden te gebruiken voor enig effect .. Dank God voor hem dat ik was te moe om echt boos.

Terwijl iedereen is hun eigen kleren dragen, ikzelf en mijn baby moest naar het ziekenhuis toga te dragen. Ik had ook naar een ziekenhuis maandverband die ik moest hechten aan mezelf door middel van een soort gordel krimp gebruiken. Het ziekenhuis jurk had slechts één vastbinden aan de achterkant, zodat de rest van de moeders in de wijk werden blootgesteld aan mijn blote billen elke keer dat ik naar het toilet. Geluk ze! Toen ik binnenkwam, ik voelde me als een sumoworstelaar het dragen van een kingsize dekbed in tussen mijn benen.

Gelukkig, een van de verpleegkundigen medelijden met mij en belde mijn moeder voor mij en vroeg haar om te brengen van de juiste tas. Was ik op zoek ernaar uit om meer kinderen ... Ik denk het niet.