Ik heb altijd beschouwd mezelf als een "high uitvoerder" in het leven. Ik was erg gedreven en hield mezelf werken aan wat kan worden omschreven als een race-paard tempo. Toen ik 34 jaar werkte ik drie banen, het ondersteunen van een gezin van vier, en het omgaan met psychische problemen in mijn echtgenoot. Mijn leven was de hoogte van stressvolle bereikt en alles wat ik wist over de wereld was ongeveer neerstorten om me heen te komen.
crashen is de perfecte woord ook, want dat is precies wat ik deed.
Op een dag was ik goed functionerende, werken als een professional in hoge stress banen, en onderhouden van een drukke sociale agenda. De volgende dag was ik in slaap vallen achter het stuur van mijn auto, het bureau van mijn kantoor, en zelfs de bank in mijn woonkamer, want ik was te moe om te lopen naar mijn slaapkamer.
Mijn lichaam pijn, mijn geest voelde gevoelloos (de beste manier kan ik bepalen het is om te zeggen dat het was als het runnen van een zeer hoge koorts, het lichaam tintelt en doet pijn, de geest is gevoelloos en rummy, en alles wat je wilt doen het slapen) en mijn geheugen leek te hebben uiteengevallen over nacht, dacht ik bij mezelf, "Ik moet echt ziek te zijn", en ik was er zeker van dat binnen een paar dagen zou overgaan.
Helaas dagen verspreid in weken, in maanden, en nu is het al meer dan een jaar.
Ik verloor mijn baan, mijn huis, mijn sociale leven, en uiteindelijk scheidde mijn echtgenoot. Dit is het gezicht van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Het is lelijk, het is op lange termijn (dus de "chronische" in de naam) en het is iets dat je isoleert van de meerderheid van de wereld, omdat het niet zichtbaar is of geaccepteerd als een ziekte in society.It steelt van u uw gevoel van het zelf, je vrienden, en op vele manieren uw geestelijke gezondheid. Ik merk dat ik vraagtekens bij mezelf de hele tijd.
Ik vraag me af: "Ben ik echt ziek? Ben ik lui? Is er hoop in mijn leven?" Dit zijn slechts een paar van de vragen die ik vraag me elke dag
Het vinden van artsen om u te helpen, begrijpen dat u, of zelfs geloven dat je de eerste strijd. - En een die ik heb maanden vechten. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik dat probleem hebben opgelost, maar de ene Ik vecht nog steeds. Dit is een onbegrepen ziekte die velen in de medische gemeenschap zelf zijn in conflict over wat het is en als het echt is. Laat mij u echter verzekeren; iedereen die ervaart dit niet hoeft af te vragen of het echt is.
Mijn volgende aflevering zal mijn str