De HIV EffectedJune 10, 2007Richard O. Harris
Tot nu toe de meeste van mijn kruipend op deze blog is geweest over mezelf. Dat is waarom ik begonnen met de blog in de eerste plaats. Immers, ik ben mijn favoriete onderwerp.
Toch, onlangs heb ik begonnen eraan herinnerd worden dat ik niet alleen ben in dit alles. Met alle moeilijkheden die ik heb gesproken over mijn persoonlijke dagelijkse beproevingen, ik heb nog aan te raken op de meeste belangrijk voor mij het ene onderwerp.
De mensen in mijn leven en het leven van andere HIV-geïnfecteerde mensen die hun eigen angsten te staan met deze on-gemak.
Ik kan eerlijk zeggen dat ik was ooit een van de stand als ik werkte met anderen die waren geïnfecteerd voordat ik werd een van hen. Als gevolg hiervan, een van de grootste uitdagingen die ik tegenkwam was de schuld Ik voelde me te vrezen voor mijn zelf. Samen met dat was de angst die ik voelde voor de Infected en kijken naar de langzame verslechtering van hun gezondheid.
Het is niet eenvoudig niet te weten wat er gebeurt met iemand die je liefde.
En nog moeilijker is te weten en niet in staat om het te stoppen. Dat de totale gevoel van machteloosheid is zo overweldigend soms kan het niet worden gedefinieerd.
Voor het bekijken van je geliefde, of het wordt geïnfecteerd of anderszins, sterven langzaam voor je ogen en probeer zo goed mogelijk zorg voor hen kunt u wordt een uitdaging niet veel kan zien. Toe te voegen aan dat de moeilijkheid van de dagelijkse herinnering aan de stervende persoon heeft nog steeds gedachten en gevoelens ook.
Afweging van de zorg van het individu met respect voor de wensen van het individu is iets dat moeilijk is om goed te doen.
Natuurlijk is een ander element voor de betalingen uitgevoerd zorg voor jezelf en respect voor de eigen grenzen en mogelijkheden. Sommigen weten niet totdat de situatie zich voordoet als ze in staat zijn. Sommige gewoon zien het als wat er moet worden gedaan op dat moment.
Dus de stand te maken hebben met de verzorging van de besmette, respect voor de Infected, de zorg voor hen zelf, en respect voor zichzelf.
Dat is nogal een last toe te voegen aan het algehele gevoel van machteloosheid. Niet om het verdriet die herhaaldelijk optreedt als optreedt soms snel, soms fragmentarisch te noemen.
Zo veel anders kan worden gezegd over de beproevingen van de stand. Toch is er weinig gezegd over de heldhaftigheid die zij hebben getoond op een dagelijkse basis door de jaren heen. Het i