Noch de vrije markt, noch de instelling van de contracten wet voorziet belemmeringen voor de terughoudendheid van het gedrag zelf omgaan. Integendeel, het investeren in markten en de totstandkoming van overeenkomsten te bevorderen een mind-set van protectionisme en zelf bevordering, die van geen hulp bij het controleren van dolende gedrag.
Hoewel een zelf omgaan houding is niet per se een slechte zaak en wordt gezien in het dagelijks competitief gedrag, met een afwezigheid van gedragsproblemen controle, niets is om een werknemer te stoppen van verduistering van fondsen.
Dit fenomeen wordt in Brown's artikel, waar hij zegt: "Met de no-state opgelegde zelf-handel, de gevolgen waren onvermijdelijk. Beheer profiteerde van de omstandigheden om hun eigen belangen te bevorderen, met als hoogtepunt de recente golf van veel publiciteit misbruiken. "[7] Het is op dit moment dat de rol van nationale regelgeving duidelijk. Regelgeving van de overheid maakt gebruik van "juridische instrumenten te beperken, te organiseren en invloed sociale en industriële gedrag" [8] om te voorkomen zelf omgaan acties van nadelige gevolgen voor het publiek.
de ontoereikendheid van Polar Theorieën
Bottomley betoogt dat de "fundamentele probleem met het debat ... is dat het geeft ons slechts een beperkte keuze ...". [9] Hij suggereert hier dat de twee theorieën bezetten alleen de polaire uiteinden van een hele spectrum, dus noch theorie is op zichzelf voldoende en toch zijn ze allebei nodig. "Concessie theorie plaatsen te veel verantwoordelijkheid en controle in de handen van de staat ... Aan de andere kant, het belangrijkste contract gebaseerde aanpak laat te veel aan de marktwerking en de grillen van particulieren.
" [10]
Wat is dan de oplossing, indien geen van de bestaande aanpak is bevredigend? Bottomley pleit voor het concept van de corporate constitutionalisme waarvan hij beweert omvat de tekortkomingen van de vorige twee theorieën.