Mijn talent voor creatief schrijven niet kon worden afgeluisterd als ik nam een cursus in Science en onderwezen Wetenschap op school. Het is alleen maar van laat dat ik begon te schrijven serieus te nemen. Hoewel ik schreef deze compositie toen ik 15 jaar oud en nog steeds op school, ik herinner me de regels aan deze dag, geïnspireerd door een donkere duistere nacht. De nacht en het donker zijn altijd een bron van inspiratie geweest. De reden hiervoor is mij onbekend en kan niet worden verklaard.
Het heldere maanlicht en de donkere schaduwen samen met het gekreun en gesteun van de wind door de bomen als een film te spelen in mijn gedachten. Ik vind de nacht een boeiende scène met haar mysterie en horror dat de juiste ingrediënten voor de vruchtbare geest te bloeien biedt.
De donkere verspreid haar mantel van lachende sterren, die schitterden als waren zij magische lichten, werd de maan verborgen achter de wolken, ze leek weg uit mijn gedachten te verbergen, De wind kreunde, de schimmige takken kreunde , Ze afgestemd een droevig lied, dat van een heimwee hart, keek ik naar de kabbelende water, en staarde naar de drijvende lotus, Tranen gedaald als druppelt, Op de besneeuwde witte bloemblaadjes, en als het weg dreef van mijn leven voor altijd, ik terugkwam een terneergeslagen ziel, een verloren figuur, naar het graf, mijn huis, voor de eeuwigheid