Gisteren was een grote dag voor ons als gezin. Degenen die niet de vreugde van een overdreven kind ten laste niet begrijpen hoe moeilijk het is om de nodige mijlpalen te bereiken, en uw timide kind aan te moedigen om ergens te verblijven zonder dat je hebt gehad. Mensen bleven me vertellen: "Hij zal wel goed als je eenmaal verlaat, maak je geen zorgen, hij moet leren om dingen te doen op zijn eigen."
Voordat ik had Willem, ik heb gelukkig uitgedeeld hetzelfde advies.
Het is bedoeld om het comfort, maar als een kind zo angstig je kunt het zien in hun gezicht en hun lichaam verraadt hun zorgen met rode ogen en een verstoorde buik, het is niet zo gemakkelijk om over te verdoezelen. Andere ouders dacht waarschijnlijk dat ik een berg uit een molshoop, en het is mogelijk ik deed, maar duwen William om iets te doen dat hij bang is inderdaad een zeer grote taak, en het gaat meestal vreselijk mis ergens, en ik voel me beschaamd en gefrustreerd door zijn afhankelijkheid en angst.
Het zien van de psycholoog maakte al het verschil voor mij.
Ik moest toegeven dat ik wat hulp nodig had, dat ik flailing op mijn eigen, en dat William kwam voor het eerst in plaats van mijn eigen behoeften als zijn ouder. Die afspraak was het keerpunt. In een vijftig minuten durende sessie, gaf ze me praktische oplossingen voor dit probleem, en de speldenprik van het licht zag ik aan het eind van de tunnel verbreed tot iets wat ik kon volgen om ons uit het donker te worden en in een nieuwe manier van omgaan met elkaar.
De volgende dag zetten we haar suggesties in de praktijk, en plotseling was er ademruimte rondom.
Ik besteed veel tijd aan het praten om William eerlijk over wat hij bang was, benoemen elk ding, en een of andere manier deze open discussie nam het gif uit het grootste deel van zijn angst. In plaats van mijn gebruikelijke benadering, die was te zeggen: "Doe niet zo raar, je komt wel goed, maak je geen zorgen te maken over alles", volgde ik de voorsprong van de psycholoog en zei: "Ik weet dat het eng om weg te gaan van mij . Het is prima om bang te zijn. Als ik bang, ik haal diep adem en herinner me dat ik in orde zal zijn.
"
Na toestemming om onze gevoelens te bezitten en niet om ze te verbergen is zeer bevrijdend. Het geeft ons de ruimte om onszelf te accepteren zoals we zijn, niet zoals we zouden liever, en stelt ons in staat om te groeien en te veranderen waar we ooit zaten vast in onze eigen angsten. Ik zag deze transformatie, niet alleen in William, m