Alles was sluiten. ..........
Er is een kleine schuur en we wanhopig rusten voor vijf seconden wanneer de metalen plafond tinging en de balk ondersteunende IT geschud ...
We wisten dat we moet naar huis komen, en ik weet dat er is maar één manier om er te komen, gewoon doorgaan!
Dus we elke route, winkels met een aantal van haar verspreide fragmenten die boven ons hoofd voorbij.
De borden werden vernield op de grond .... Ik vocht mijn adem vangen, terwijl het water te houden op het vullen van mijn mond borrelen ... en mijn ogen ernstig pijn van de scherpe en zoute regen verblindende me ...
Tot we de oversteek dat huis zou leiden .... maar dan het modderige water vulde de weg waar er geen manier om over te steken bereiken.
"Mijn zus waren over te snel vooruit tempo en abrupt gestopt toen ze zag me klauteren op mijn knieën, ik probeerde op te staan, maar mijn hele systeem, knieën, voeten, longen waren gevoelloos ... het voelt alsof ze niet meer van mij.
Ik kan ze niet meer onder controle.
Ze hielp me opstaan, en voor een seconde het bracht me terug mentaal functioneren en ik fel bewogen ... en naar de hel met het, ik stak de wateren.
Tot slot theres de poort! slechts de mening van het van ver weg maakt me wou dat ik kon vliegen ... ik zo lang om het kuste. Zo veel.
En "We hebben het thuis"!
Ik was stomverbaasd dat toen ik opende mijn mond I kon niet spreken.
Mijn moeder is een zeer sterke vrouw, er is geen schok in haar gezicht ... of bleekheid, maar wij ook niet.
Ons lichaam misschien worden geslagen, maar we verantwoordelijk houden in onze gedachten om door te gaan.
We verbleven stil, zwaar ademend .... tot mijn ijs ziek koude lichaam beginnen om wat warmte van wat dat overblijft in mij voelen .
Na ons hele wezen is hersteld, moeder en mijn andere broers en zussen haastig bij elkaar helpen om onze levensmiddelen boven sinds onze keuken is al in chaos door enkele verdwaalde takken en diverse filths waardoor alles in gladde, terwijl de regen wateren continu pijpenstelen overdreven verzadigde en weken alles ...
Als alles is waar het moet zijn, verzamelden we in een kamer. Me, hield mijn 1 jaar oude neefje gluren bij de kleine vieze raam.
We vestigden comfortabel aan de stevige kant van het huis ... waar er slechts één ven