Een verklaring van het vaderschap kan door de High Court, een County Court of een Magistrates Court worden gegeven in het kader van de Family Law Act 1986 Sectie 55a. Er is een vereiste dat de persoon die is gevestigd in Engeland en Wales. De rechtbank kan een verzoek weigeren indien zij van oordeel is dat de persoon die niet beschikt over een voldoende belang hebben bij de vraag wordt bepaald of als men denkt dat een bepaling is niet in het beste belang van het kind.
De aanvraagprocedure wordt begonnen door het indienen van een verzoekschrift bij de rechtbank, die moet blijken: a) de volledige naam, adres, geslacht, geboortedatum en -plaats van de indiener; b) De volledige naam en details van de moeder; c) Details zoals hierboven van de persoon die verondersteld om de ouder te zijn; d) de gronden voor de aanvraag en eventuele andere relevante informatie. De rechter kan dan beslissen dat het vaderschap tests worden uitgevoerd om te bepalen of een partij in de procedure is de moeder of vader van het kind.
De tests worden meestal besteld door een van de testers geaccrediteerd door het ministerie van Justitie goedgekeurd te worden uitgevoerd. Een ding dat moet worden onthouden is dat de rechter alleen kan bevelen dat een test wordt uitgevoerd wanneer er een aanvraag voor een vaststelling door één van de betrokken partijen. Het kan niet testen in een procedure te bestellen voor andere doeleinden. Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens schenkt een aantal rechten op de ouders, maar in het bijzonder zorgen voor een goed voor een kind om zijn ware identiteit te kennen.
De rechter zal altijd in gedachten wat het beste is voor het kind en de kennis van de ware ouders is een fundamenteel recht. Wanneer een aanvraag wordt ingediend door een kind zal het meestal met de hulp van een onafhankelijke volwassene die zal fungeren als geschillen vriend. Voorkomend geval de officiële advocaat kan worden aangesteld om de belangen van het kind te beschermen. Soms is een partij weigert mee te werken met het verstrekken van monsters voor het testen.
Een weigering zal niet worden opgevat als het bepalen van het probleem, maar kan niet anders dan de beslissing van de rechter beïnvloeden. Het zal een conclusie trekken uit een weigering om tests te onderwerpen.