zure reflux is een aandoening die normaal gesproken geassocieerd met volwassenen. Helaas, veel kinderen lijden ook de effecten van zure reflux. Dit desease, ook wel gastro-oesofageale reflux, treedt op wanneer de maaginhoud karnen en opstaan in de slokdarm, de buis die de maag met de mond. Een spier tussen de slokdarm en de maag, bekend als de onderste esophagus sfincter, is verantwoordelijk voor het bijhouden van de maag afgesloten tot voedsel wordt doorgeslikt. De onderste esophagus sfincter opent dan en laat het voedsel in de maag voor het weer sluiten.
Hoewel zure reflux kan beginnen tijdens de kinderschoenen staat, kan het over te dragen in de vroege jeugd. Hoewel heel gebruikelijk in kinderen, de meeste mensen zijn zich niet bewust van het voorval. In de meeste gevallen, het proces van gastro-oesofageale reflux snel plaats, het zuur komt in de slokdarm en vervolgens snel gaat terug in de maag. In dit geval, de slokdarm niet wordt beschadigd. Indien het maagzuur blijft in de slokdarm, het beschadigt de slokdarm voering. In sommige gevallen, de maaginhoud opstaan helemaal in de mond, maar opnieuw te worden ingeslikt.
Dit proces veroorzaakt een aantal symptomen zoals een chronische hoest, of een hese stem. Meer ernstige symptomen kunnen bestaan uit moeite met slikken, piepende ademhaling, en chronische longontsteking. Iedereen die vermoedt dat hun kind wordt getroffen met zure reflux, moet het kind gezien door zijn of haar kinderarts te hebben. Na onderzoek van het kind en het evalueren van de symptomen, de arts kan tests uitvoeren om te diagnosticeren of zure reflux aanwezig is. Vaak zal de arts de behandeling beginnen voordat testen voor zure reflux.
Bij één van de proeven, genaamd een bovenste GI-serie röntgenfoto wordt röntgenfoto het kind genomen na een glas van barium te drinken. Deze test is met succes gebruikt om hiatus hernia, blokkades en andere gastro-intestinale problemen te lokaliseren. Een andere test, vond effectiever dan de röntgenbron te zijn, is de endoscopie. Typisch wordt het kind verdoofd en inslapen tijdens de test. Een endoscoop, een dunne, flexibele kunststof buis met een camera aan het einde, wordt dan geplaatst in de keel.
Met behulp van de endoscoop, de arts in staat om direct de slokdarm voering, maag, en een deel van de dunne darm te onderzoeken. De endoscopie kan ook de arts een biopsie vrij pijnloos voeren. Nog een andere proef de oesofageale pH probe kan ook worden gebruikt. Deze test bestaat uit het gebruik v