In de ogen van velen, David had het allemaal. . . een mooie vrouw, twee geweldige kinderen, een baan die hij hield, gestalte in de gemeenschap -. mooi huis, mooie auto's, mooie leven
Op de leeftijd van 32, gezond, fit, actief was hij in zijn kid's scholen, betrokken bij dienstverlening aan de gemeenschap, coach van zijn zoon Basketball team, chauffeur van zijn dochter gymnastiek team en partner in alles met de liefde van zijn leven.
Het is allemaal stortte neer op 12 maart 2004 toen hij hoorde dat hij had gevorderde colorectaalkanker.
Het is een vreselijk triest verhaal. Het gebeurt elke dag om mensen die het niet verdienen. Het is op dit moment gebeurt met tienduizenden mensen over de hele wereld. Deze zeer minuut, wat David, ergens, is het krijgen van het nieuws.
David's verhaal is een amalgaam van honderdduizenden kanker verhalen, die miljoenen families, vrienden, kinderen en buren. Het is een verhaal dat wordt verteld in gemeenschappen en landen over de hele wereld.
Colorectale kanker is de derde meest voorkomende vorm van kanker vandaag, en het niet respecteren, leeftijd, ras, etniciteit, inkomen, of de vraag of de patiënt is de grootste man in de stad.
Het was niet de bedoeling te gebeuren aan David. Het mag niet gebeuren voor iedereen. Colon Cancer is grotendeels te voorkomen, goed te behandelen, en het zou nog steeds je vrouw weduwe maken als je de informatie om je eigen leven te redden missen.
David was een heldere vent. . . goed geïnformeerd, op de gezondheid van mannen kwesties, de aard van de patiënt die te maken Artsen lachen.
Hij dronk niet overmatig (enkel dat af en toe een glas wijn die verondersteld goed voor het hart te zijn); hij nooit gerookt; hij ontslagen van de junk food; ging naar de sportschool regelmatig, had zijn jaarlijkse check-ups als een uurwerk. . . maar het monster kwam zijn deur.
Het begon met een buikpijn.
Hij werd wakker op een ochtend, niet echt geweldig gevoel. Zijn maag was hem dwars en hij wilde dat hij naar bed iets eerder weg omdat hij te slepen. Hij dacht er niets van. Later die dag, hij voelde echt crummy.
Hij was misselijk; had zijn buikpijn erger geworden, wierp hij, en hij diarree gehad.
"Het is niets," zei hij tegen zijn vrouw. "Waarschijnlijk iets wat ik at."
De volgende dag, David voelde me beter (de duivelse demon doet zijn werk.) Hij ging over zijn bedrijf en in korte tijd, helemaal vergeten over het incident.
In de komende weken, David was prima. Beh