Hoe word je verslaafd aan pijnstillers, of andere medicijnen? Ik ben niet tegen medicatie, zal ik wat ik moet nemen om weg te komen van de pijn te krijgen. Maar ik wil mijn medicatie in te nemen en verder te gaan; je zult mij niet zien bij de dokter gekregen dat ik ben nog steeds pijn als ik niet om mijn recept bijgevuld. Maar ik ben nog steeds geïntrigeerd over hoe sommige mensen raken verslaafd aan pijnstillers en anderen niet.
Ik heb verschillende medicijnen door de jaren heen genomen.
Ik nam medicatie voor pijn in mijn knie toen het opgezwollen werd, pijn in de bijlage, pijn in mijn mond als ik had een abces en andere prothese pijn. Ik heb ook genomen anti-depressiva terug in de dag, maar dan zou abrupt stoppen met het nemen van hen, want ik hield niet van de manier waarop ze me het gevoel (sommige emoties, hoe tragisch, zijn vaak beter dan helemaal geen, verleende dit terug was in de jaren tachtig). Tegenwoordig hebben mensen misbruik Ritalin, vicodin, percoset en codeïne.
Codeïne is een interessant geneesmiddel; Ik had de kans om het recept bijgevuld te hebben en ik had om weg te lopen. De drug heeft een manier om stiekem op je en is zeer verslavend. Maar nogmaals, als ik niet de symptomen waarom zou ik willen het medicijn te nemen? Mijn haat /liefde verhouding met drugs begon met ik een kind was; Eerst nam ik drugs voor hyperactiviteit, dan nam ik drugs voor depressie, toen was ik het nemen van drugs, want ik was depressief.
De drugs niet alles doen om de behandeling van de ziekte; therapie helpt, en God helpt, maar de drugs zelf niets doen, maar manipuleren de emoties.
Deze commercials op televisie zodat het lijkt alsof de drugs zijn echt om iemand te helpen. Ik kan iemand die manisch depressief te begrijpen (of bipolaire, ik weet niet wat de juiste term is deze dagen) of schizofrene het nemen van drugs, voor de hand liggende redenen. Maar als je depressief bent, dat is iets dat je gaat te hebben om je weg te werken door.
Ik heb het niet over mensen die depressief zijn voor biologische redenen die gewoon geen zin te krijgen uit hun depressie die zich in een comateuze toestand en niet in staat zijn om iets te doen. Het is duidelijk, je moet dat aspect van de depressie te behandelen voordat je iets anders doet. Maar er komt een punt en een moment dat je jezelf bij elkaar te krijgen en stoppen met een patiënt.
Het is tijdrovend, je verliest op de betere jaren van je leven, mensen afzien van u en vervreemden u (Ik zou zelfs willen zij