Het beoordelen van leren in complexe domeinen in het World

Spector, 2000). De laatste is een zorg voor veel educatieve onderzoekers (zie bijvoorbeeld, Project Zero aan de Harvard University, https://pzweb.harvard.edu/). Leeromgevingen en instructie-systemen zijn goed beschouwd als delen van grotere systemen in plaats van als geïsoleerde plaatsen waar het leren optreden. Bovendien leren plaatsvindt in meer dynamische manieren dan was het geval in de leraar geleide paradigma van eerdere generaties.

Veel meer leeractiviteiten worden mogelijk gemaakt door de technologie en deze verder compliceert educatief ontwerp - dat wil zeggen, het bepalen hoe, wanneer, welke en waarom bepaalde leeractiviteiten bevorderen beter begrip. Geleerde lessen in vorige generaties van educatieve technologie moet in aanmerking worden genomen. Bijvoorbeeld, door eenvoudig geavanceerde technologieën in een leeromgeving is waarschijnlijker efficiënt en effectief te zijn. Eerdere studies hebben zich geconcentreerd op de effecten van een bepaalde technologie op de houding, motivatie en simpele kennistesten.

Dergelijke studies bestendigen een koppig discussie over de effectiviteit van educatieve media (Clark, 1994; Kozma, 1994). Wat moet worden onderzocht is de impact op het leren in termen van verbetering van de student onderzoek processen en andere hogere orde aspecten van leren, direct relevant voor het begrijpen van uitdagende en complexe materie (Lowyck et al, 2003;. Spector & Anderson, 2000).

Om aan te tonen dat specifieke educatieve benaderingen en educatieve technieken zijn effectief in het verbeteren van complexe probleemoplossende vaardigheden, een methode om te bepalen hogere orde leerresultaten die geschikt zijn voor dergelijke problemen is vereist. Een pilot-test van een dergelijke methode is aangetoond en besproken op de 2000 International System Dynamics Conference in Bergen, Noorwegen (Christensen, Spector, Sioutine & McCormack, 2000). Een ontwikkeld in Duitsland soortgelijke methodologie belofte getoond (Seel, Al-Diban & Blumschein, 2000).

Algemene bevindingen van een 1-jaar National Science Foundation (NSF) onderzoek met deze modellen beoordelingsmethode worden volgende besproken. De NSF project getiteld 'De DEEP methodologie voor het beoordelen van Leren in Complex Domains' '(zie Spector & Koszalka 2004 voor gedetailleerde bevindingen; alleen samenvattingen op hoog niveau worden hier gerapporteerd) onderzocht het gebruik van geannoteerde probleem voorstellingen om relatieve niveaus van deskundigheid te bepalen biologie, techniek