Er wordt aangenomen dat 50% tot 80% van een kind intelligentie kan worden toegeschreven aan het kind ouders en de genen die ze doorgegeven aan het kind. Studies van tweelingen elkaar verhoogd onderbouwen deze overtuigingen. Er werd algemeen aangenomen dat door onderwijs kunnen we verbeteren onze intelligentie, maar dit is vaak niet het geval. Woordenschat maat, bijvoorbeeld, wordt meer beïnvloed door erfelijkheid van door milieu hoewel elk woord dat weet geleerd moet worden.
In onze maatschappij woorden zijn direct beschikbaar voor iedereen en het aantal woorden dat we leren heeft meer te maken met onze genetische aanleg om te leren dan de woordenschat van de mensen om us.The genetische effecten op de intelligentie toe naarmate het kind ouder wordt, te beginnen bij 20 % bijdrage in de kinderschoenen en groeit tot 80% in de volwassenheid, de ondersteuning van de theorie dat genen zorgen voor een inherente neiging om te leren en en te behouden. Echter, sociaal economische omstandigheden hebben een effect op IQ ontwikkeld.
Er wordt aangenomen dat het potentieel wordt doorgegeven in de genen, maar sociaal economische omstandigheden bepalen of de inherente potentieel wordt bereikt. Binnen een verarmde familie tot 60% van de variatie in IQ kan worden toegeschreven aan de omgeving, terwijl de bijdrage van genen nul. Aan de andere kant van de sociaal-economische spectrum het tegendeel is waar; familiale omgeving heeft weinig te maken met IQ variantie terwijl geërfd genen zijn de belangrijkste bepalende factor van IQ.
Een recente studie, april 2008, aan de Universiteit van Michigan en Bern suggereert dat intelligentie marginaal kunnen worden gewijzigd en veranderd in de tijd door middel van uitdagende activiteiten dus veranderingen in genexpressie patronen van de hersenen produceren. Muzikale studie op jonge leeftijd de neiging om de kans op volledige verwezenlijking van IQ-potentieel verhogen. Als dit waar blijkt te zijn zou het in stri