Kortom, gemakkelijk, eenvoudig en uitgebreide klinische details over Diabetes Mellitus

Het is waarschijnlijk eerlijk om te zeggen dat ongeveer 2 tot 4 procent van de wereldbevolking wordt getroffen met DM.The ziekte komt vaker voor bij personen die na de leeftijd van 45, in obese personen In bepaalde etnische groepen en bij patiënten met een positieve familiegeschiedenis van DM (Diabetes Mellitus).

Primary DM wordt geclassificeerd in type 1 en type 2 DM kan ook secundair aan verschillende genetische syndromen, alvleesklier ziekten, hormonale afwijkingen, drugs of blootstelling aan chemische stoffen en insuline receptor afwijkingen.

DM heeft diverse initiële presentaties. Type I-patiënten meestal aanwezig met symptomatische hyperglykemie of diabetische ketoacidose (DKA) DM. Type II DM kan aanvankelijk aanwezig met symptomatische hyperglycemie of nonketonic hyperglycemische hyperosmolaire coma, maar gediagnosticeerde bij asymptomatische patiënten tijdens een routine medisch onderzoek of bij patiënten vertonen klinische manifestatie van een late complicaties.

Het risico van langdurige klinische complicaties verschillen sterk in individuen, maar in het algemeen toe met de duur van DM.

Hyperglycemie zorgt ervoor dat de initiële metabole veranderingen in de nieren, perifere zenuwstelsel en het netvlies in diabetici, maar er zijn aanwijzingen dat zodra deze structurele veranderingen te bereiken in een bepaald stadium, andere factoren dan hyperglycemie bepalen de volgende oorzaak /De tekenen en symptomen van de late complicaties van DM lijken op die van pathologisch soortgelijke of onderscheiden ziekte hetzelfde orgaan of systeem nondiabetics. De verschijnselen kunnen aanwezig zijn bij diagnose bij patiënten met type II DM, maar niet bij patiënten met type I DM.

Atherosclerotische coronaire hartziekte (angina pectoris manifesteert zich door en /of myocardiaal infarct) en perifere atherosclerotische vaatziekte ( gemanifesteerd door claudicatio intermittens en gangreen) komen vaker voor bij mensen met diabetes dan in nondiabetics en komen op een eerdere leeftijd.

Basis van de diagnose, het beheer en de preventie van de belangrijkste endocriene stoornissen

DKA is de meest voorkomende endocriene nood gezien door de huisarts. Sterftecijfers 6 - 10% gerapporteerd.

Alle afwijkingen geassocieerd met DKA kan worden herleid tot een absolute of relatieve gebrek aan insuline, die zich ontwikkelt in de periode van enkele uren of dagen.

De behandeling van patiënten kan moeilijk zijn als gevolg van problemen bij het ber