Omdat de koppige type persoon die ik ben, werd ik gekleed na 5 uur en vertelde de verpleegster ik naar huis ging, omdat er niemand was gekomen om mij te praten. De dokter kwam binnen en vertelde me dat ik kon niet naar huis waren ze me de overdracht aan het belangrijkste ziekenhuis, want ik had longkanker. BOOM Just Like That. Kunnen we zeggen bed manier, geen. Ik wist dat, maar ik wist dat ik zou zijn OK.I vertelde de dokter dat ik naar huis zou gaan en zou mijn eigen arts in de ochtend, dat is wat ik deed en de reis began.
In achteraf noemen, ik wou dat ik had meer vragen gesteld en woog de opties meer zorg, maar als je eenmaal zijn gediagnosticeerd alles gebeurt zo snel je bijna geen tijd om na te denken. Het wordt een wervelwind zeer snel. Het is zo belangrijk om uw eigen artsen die u vertrouwd mee bent gekozen en je kunt praten en vragen questions.I belde mijn dokter maandagochtend en kreeg een afspraak die dag, he als je zegt dat je al gediagnosticeerd met kanker, krijgt iedereen in hoge versnelling. Mijn arts bevestigde de resultaten en de wervelwind begonnen.
Het duurde ongeveer een week om een afspraak met de oncoloog te krijgen. Gedurende welke tijd mijn man werd ontslagen van zijn baan. Goed en slecht, ja, hij was rond, maar hij gaat niet goed met de ziekte noch me ziek. Ik heb niemand vertellen, zelfs niet mijn kinderen en mijn man zwoer tot geheimhouding. Ik heb tegen mijn buurman, die het grootste deel van mijn zorg was, dat ik zal krijgen later. Ik heb niet echt te veel informatie, ja ik had longkanker, maar dat was all.My man en ik ontmoette met oncoloog in het Cancer Center van NC, wat een geweldige plek om te worden behandeld.
Zij bevestigde dat ik niet-kleincellige longkanker en mij meteen gepland voor een biopsie en een afspraak met een thoracale Chirurg op Duke.One van de moeilijkste dingen was om mijn familie en vrienden te vertellen. KANKER IS NIET een doodvonnis. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik dit moest zeggen. Ik was er zo van overtuigd dat ik zou OK. De meeste huilde en ik moes