Mijn broer die niet langer me zou kunnen noemen, hij was bang dat ik zou sterven om mijn beste vriend in NY die alleen maar elke keer dat ik sprak met haar kon huilen. Het is moeilijk voor iedereen die betrokken is, maar in dat alles wat ik wist dat ik zou worden OK.I had mijn biopsie die bevestigden dat ik had niet-kleincellige longkanker in mijn linker long. Ik was fase 1B. De kanker was ongeveer 1 1/2 inch en had niet verspreiden. De Thoracic Chirurg en Oncoloog vertelde me dat ik was "lucky". De beste kanker in de ergste situatie te krijgen, ok ....
Ik werd onmiddellijk gepland voor een longresectie, dat is ze te verwijderen de helft van je longen. Ademhaling tests werden uitgevoerd om te zien hoe deze mijn ademhaling zou beïnvloeden en er werd vastgesteld dat er weinig zou beïnvloeden en ik zou niet moeten worden op zuurstof na de surgery.The ochtend van de operatie moest ik vertrekken om 04:30 in de ochtend, mijn man en ik waren alleen gaan, ik was bezorgd omdat hij deze situaties goed doet verwerken.
Jongen waren we verrast met een van onze buren zitten in haar auto te wachten buiten om ons naar het ziekenhuis te brengen, wat een geweldige buren vinden !!! Wat een god send.I nooit gevraagd "waarom ik", ik bleef op mijn reis naar mijn lichaam te ontdoen van de kanker. Ik vertrouwde op mijn geloof mij door te komen en ik wist dat ik zou worden OK.Did ik al gezegd dat ik ben koppig? Ik werd op 30 oktober in het ziekenhuis opgenomen en uitgebracht in november 2, 3 dagen. Ik was vastbesloten te zijn uit het ziekenhuis.
Mijn arts vertelde me dat ik kon toen ik de gangen kon lopen, goed ik was en de dag na de operatie lopen de zalen, ik naar huis ging en ik zou OK. En ik ben. De kracht van het gebed en positieve thinking.The CCNC werd mijn tweede thuis voor de komende 9 maanden. Ze hebben me op mijn slechtst, dat was vrij slecht, de zorg en mededogen was ver boven en beyond.I had mijn poort gestoken in de tweede week van november en begon chem de week na gezien. 2 weken op 1 week uitgeschakeld, wat