Ik herinner me een dag hoorde mijn vriend spreken aan één van zijn andere vrienden. Hij sprak over zijn gebrek aan motivatie om de kapotte dingen te repareren in zijn huis en zijn gebrek aan motivatie om daadwerkelijk schoon het ook. Hij vroeg zich af waarom hij nooit het gevoel dat het oppakken van zijn plaats, hoewel hij hield ervan om het schoon. Hij verklaarde dat als zijn huis was schoon en de dingen die zijn gebroken in zijn plaats werden vastgesteld dan zou hij in een beter humeur te zijn. Ik vond dit interessant, omdat ik weet wat hij bedoelt. Ik voel me als dat ook.
Wat is het dat maakt een persoon gelukkig om iets schoon te zien? Toch zijn ze niet gemotiveerd zijn om het schoon te maken, ook al weten ze het eindresultaat zal positief zijn? Is is het feit dat het kost veel werk? Is het omdat we denken dat niemand zal schelen als we het schoonmaken van onze plaats? Is het omdat we willen dat iemand om ons te helpen bij het schoonmaken? Zijn we gewoon lui? Of zijn we gewoon twee mensen op deze aarde die lijden aan een vorm van depressie?
Is het mogelijk dat er andere mensen zijn die zich op dezelfde manier? Kan een dergelijk gedrag een of andere manier worden verholpen aan ons productiever met onze tijd te maken en hoe we onze tijd? Of is het gewoon dat we lui zijn mensen en we willen alleen dat dat leuk is en niet altijd te nemen doen? Of zijn we bang om iets in ons leven, dat kan gebeuren terwijl we wijden onszelf aan het schoonmaken van ons huis gemist? Is het mogelijk om te motiveren hen die zich niet kunnen motiveren, ook al weten ze het eindresultaat zal een lust voor hen als heilzaam?