Ik was een ruiter jarenlang in Montana. Ik rijd nog steeds motorfietsen! Ik was nooit gepest en ik was niet t geïntimideerd. Niemand ooit opgehaald op mij en ik zeker als heck wasn ta sissy.I ging door High School in Montana en ging naar de universiteit er ook. Ik had een geweldige tijd met de lessen en de meisjes en ik getrouwd met een echte sweetheart.Now, heb ik nerveus vele malen geweest, maar ik was niet t voorbereid op wat een paniekaanval zou kunnen doen om you.I was 30 jaar oud, zes voet twee en 190 pond.
Ik was in grote vorm! De paniekaanvallen sloeg plotseling, schijnbaar uit nowhere.I was actief mijn bedrijven voor 6 jaar tegen die tijd. Ik was op een conventie in LA en een vriend reed me naar LAX dus ik kon terug naar Oregon te gaan, de ruige Northwest en mijn family.I zat in de wachtruimte kijken naar de ongelooflijke verscheidenheid aan mensen die je ziet bij LOSSE toen ik hoorde van de boarding call.At deze keer had ik een vliegtuig piloot voor 6 jaar en had mijn eigen vliegtuigen. Als ik mijn eigen vliegtuig naar beneden was gevlogen zou het een stuk beter trip.
I kreeg in de lijn geweest. We begonnen te bewegen in de richting van de tunnel naar het vliegtuig als er iets ging in mijn maag boord. Ik was ineens heel ongemakkelijk. Binnen enkele seconden Ik wilde lopen, maar ik dacht dat ik gek was en ik niet t wil iemand anders know.Somehow ik op dat vliegtuig. Door nu de paniek aanval was in volle bloei. Ik was stromende zweet. Ik trilde. Ik was bang ... maar niet bang voor iets dat zinvol. Ik voelde me alsof ik kon daar sterven, recht dan. De angst was enorm en ik voelde me gek, want, zo dicht als ik kon vertellen, was er geen reden voor this.
Something mis was met mij! Ik was OK een uur geleden en nu ben ik te verliezen. Ik was bang dat ik d moet verdere paniek en eisen ze het land en laat me uit. Ik wilde run.I zat daar in mijn stoel bij het raam, met uitzicht op het landschap, zoa