Remembering mijn paard: hoe ik disovered Reiki

YOUSTON IS HIER

Het busje ging de erf van onze boerderij. Het was oud en gehavend . Wat kwam uit de bus was in toon met het, of misschien nog erger.

Oh my god! Ik waargenomen met diepe ontzetting het schepsel dat werd gesleept: de hoeven waren lang en zichtbaar slecht verzorgd, hij zeer slank was en zijn jas was van een vuile witachtige bruine kleur, met vlekken van vuil, zijn haar was vies en vol knopen. Het paard liep langzaam en keek vermoeid rond, maar het leek de energie om iets te doen op alle ontbreekt.

'Oh kijk! Daar is het! Elena, wil je het paard voor een beetje gras te nemen en vrienden te maken? '

Dit was mijn moeder. Ik begon te huilen, maar alle aanwezige volwassenen hielden het voor vreugde. Alleen wist ik dat ik teleurgesteld was!

'Ach, ze heeft gewacht op dit paard al jaren!' Zei mijn vader, die ging naar vertellen hoe zijn gulle moeder ons het geld om het paard te kopen had gegeven.

Ik wilde mijn oma bellen en haar vervloeken. Waarom moest ze zo gierig zijn? Ik haatte dit dier, dat was helemaal niet het paard van mijn dromen.

Ik verdiende een jong, met een glanzende vacht en een lief gezicht, niet dit ding op vier poten

ik hem haatte, hield ik het touw leidt Youston naar de nabijgelegen gras en zei tegen mezelf dat ik nooit zou gaan om het te willen. Het paard was terug te gaan, ik zou zeker mijn voet nu naar beneden.

Ik was net op het punt om terug te keren naar de mensen te vertellen dat ze dit ding terug moet nemen, en terwijl ik in deze staat van geest, Youston gretig grazen het gras, hoorde ik een stem. Of misschien heb ik gedacht, of het was mijn geweten spreken, weet ik niet.

Ik weet alleen dat de volgende woorden ingevoerd mijn gedachten alsof iemand tot mij sprak.

'Het is niet zijn schuld als je ouders gedroeg slecht' of the voice zei zachtjes. Het was een prachtige stem, heel rustgevend. 'Denk aan wat er zou gebeuren met hem als je hem teruggestuurd.'

De stem zweeg, liet me de verstrekte informatie op te nemen. Ik draaide me om, maar er was niemand.

'Hij terug naar die vreselijke plek zou gaan en zou waarschijnlijk worden gestuurd om te sterven. Kijk eens hoe blij hij nu is. '

Een beetje verbaasd, ik toch keek naar het paard.

Hij was blij. Dit was een goede plek voor hem. En die dingen waar waren. Het was niet de schuld van het paard als mijn ouders behandelde me als een peuter en onderschat me. Ik was nog steeds b