Anatomie van het enkelgewricht
Het enkelgewricht is een scharnier verscheidenheid van gezamenlijke, ontworpen op een zodanige manier dat het zorgt voor stabiliteit tijdens het offeren bewegingen. De belangrijkste functie is om het lichaamsgewicht en hulp te ondersteunen in de motoriek. Ligamenten zijn strengen van weefsel waarmee bewegingen binnen een bepaald bereik en daarnaast zorgen voor stabiliteit in het gewricht.
Het enkelgewricht wordt ondersteund (aan de buitenzijde) van de laterale ligament complex dat het voorste fibulotalare ligament (ATFL), de calcaneofibulare ligament (CFL), en de achterste fibulotalare ligament (PTFL) omvat. De mediale zijde van de enkel (binnenste) ondersteund door de deltaspier ligament. De voorkant van het gewricht wordt ondersteund door de anterieure inferieure tibiofibulaire ligament (AITFL), terwijl de achterste fibulaire ligamenten hechten aan de achterkant.
Enkeldistorsie
Onnodige rekken van een ligament leidt tot de schade riep een verstuiking.
Dit leidt tot verlies van stabiliteit aan het gewricht met afwijkende mobiliteit. Afhankelijk van de ernst van de schade ondergaan, zijn enkelletsel oudsher ingedeeld in verschillende klassen of graden.
Grade I (eerste graad)
Grade II (tweede graad)
Grade II (derde graad)
De laterale ligamenten van het gewricht worden vaker betrokken bij verstuikingen.
Mechanisme van de verwonding
Verstuikingen optreden wanneer de enkel onverwacht wordt ingeschakeld die plaats onnodig rekken van de ligamenten. In de sport, verstuikingen optreedt met hardlopen, springen, scherpe verandering van richting, of het stappen of hardlopen op oneffen terrein. In de normale populatie, het dragen van hoge hakken of versleten schoenen zijn ook een waarschijnlijke mechanisme van letsel.
Diagnose
Klinische presentatie bevat