Ik ben 6 jaar oud en het is mijn eerste dag op school. De bel gaat voor de pauze en al mijn klasgenoten lopen vrolijk weg. Maar in tegenstelling tot hen dat ik niet kan zien. Tenminste, niet met mijn ogen. In plaats daarvan, ik klik op mijn tong, luisteren naar echo's van de muur om mijn linker. Ik loop met mijn handen iets uitgestoken om mij te houden van het lopen in stoelen die scheef kan zijn achtergelaten. Ik hoor de kinderen lachen en schreeuwen door de open deur, en door te klikken ik ook de aanwezigheid van de zijkanten van de deur voor me te horen.
Ik ga door naar de speeltuin voor de eerste keer.
Na een paar stappen, stop ik om te luisteren. Ik sta op een scheur in het wegdek, dat parallel aan het gebouw achter me loopt. Ik klik op mijn tong luid en draai mijn hoofd van links naar rechts. De weg is geopend, doorschoten met scurrying stemmen, ballen stuiteren en schoenen scampering heen en weer. Wat is het om mij heen? Hoe geraak ik daar? Hoe krijg ik terug?
Het klikken mijn tong snel en scannen met mijn hoofd, ik voorzichtig vooruit te gaan, het vangen van vluchtige beelden van lichamen schietend heen en weer.
Ik volg ruimtes die duidelijk zijn, het vermijden van clusters van lichamen, het houden van mijn afstand van de stuiterende ballen. Ik ben niet bang - voor mij, dit is een puzzel. Ik draai mijn hoofd en klik op over mijn schouder. Ik kan nog steeds hoor de muur van het gebouw. Zolang ik kan horen, kan ik mijn terugweg
Op de begane hellingen naar beneden heel geleidelijk te vinden.
. Als ik blijf, de geluiden voor me te nemen op een zachtere tint, wat suggereert dat er een groot grasveld vooruit. Uiteindelijk mijn voeten vinden het gras.
Ik versnellen nu ben ik uit de pers van darten lichamen en vliegende projectielen. Plotseling is er iets voor mij. Ik stop. "Hallo," ik durf, dacht eerst dat iemand daar staat stil. Maar als ik klik en scannen met mijn hoofd, ik werk uit dat het iets te dun is om een persoon te zijn.
Ik realiseer me dat het een paal voordat ik uit te reiken aan te raken. Ik klik om me heen, en nog net iets anders horen. Het verlaten van de paal, ik verplaatsen naar deze volgende ding. Ik hoor dat het ook een pool net als de eerste. I detecteren nog een andere, en andere.
Er zijn negen palen allemaal in een lijn. Ik later leren dat dit een slalom cursus, en terwijl ik nooit geprobeerd om het uit te voeren, oefende ik mijn fietsen vaardigheden door het slalommen tussen de rijen bomen, waanzinnig te