Sommige droom van gelijke kansen voor iedereen. Zal deze droom ooit werkelijkheid worden? Overal in de wereld, het voldoet aan de ongelijkheid - tussen degenen die geluk geboren zijn en zij die dat niet zijn, relatief gesproken. Is het een verloren zaak? Ik denk dat dat zo is, maar ik ben ervan overtuigd in progress.
Zelfs een welvaartsstaat met de meest uitgebreide sociale bijstand kon alleen deze ongelijkheid te verminderen, niet elimineren.
Wat als het zijn toevlucht tot het communisme aan deze ongelijkheid verder terug te dringen? Geschiedenis suggereert dat een communistisch regime ruïneus zou blijken, economisch en psychologisch, op de lange termijn. De gelijke verdeling van de middelen tussen de mensen, door een centrale overheid hun oplegt, ongeacht hun respectieve bijdragen aan het algemeen welzijn, is een onhoudbare en levensvatbaar totalitaire aanpak. In een woord, het is een absurditeit.
Democratische samenlevingen, anderzijds, laat veel te wensen over, maar zijn zeker de meest bevredigend date. Ze zijn gebaseerd op vrijheid, talent, toeval, en verdienste, terwijl ook een vangnet voor degenen die zijn gevallen van de hoge draad van de gezondheid en succes. Dingen alleen maar om te verbeteren. De status quo is een springplank helderder dagen. Vergeet perfectie, dat is dodelijk en onvolmaakt immers: een illusie. Maar helder de toekomst kan blijken te zijn, het zal niet zonder schaduwen.
Ongezonde, onverstandig, mislukte, ongelukkig, en onvriendelijk volwassenen zal blijven brengen van de kinderen in de wereld. Ervan uitgaande dat deze kinderen zullen profiteren van betere maatregelen te treffen, zullen ze toch last van een moeilijke jeugd, ontbreekt in de materiële en spirituele voordelen geluk kinderen genieten. Net als hun vorige collega's, zullen ze worden geconfronteerd met de uitdaging om uit te groeien tot het tegendeel van hun ouders - dat wil zeggen, tot gezonde, wijs, succesvol, gelukkig en vriendelijk volwassenen. Geen maar de sterke zal overwinnen.
Alleen zullen zij de goddelijke gerechtigheid dat het probleem van ongelijkheid compenseert waarderen: Hoe minder geluk mensen hebben bij de start, hoe meer verdienste hebben ze op het eind als ze een succes van hun leven.