Door Louis Varricchio, M.Sc. Terwijl de meeste astronomie studieboeken sinds de jaren 1960 melden dat de Maan is kurkdroog, is er een aantal recente bewijs dat toekomstige herzieningen kunnen dwingen. Vorig jaar, een team van onderzoekers onder leiding van Alberto Saal van Brown University en Erik Hauri van het Carnegie Institution opnieuw onderzocht kleine, groene vulkanische glazen kralen door Apollo-astronauten verzameld terug in 1971 en 1972. Met behulp van een nieuwe, geavanceerde microsonde techniek, de onderzoekers waren verbaasd te ontdekken dat de buitenaardse glaskralen bevatte zo veel als 46 delen per miljoen van de maan water. Dat is veel meer water dan iemand ooit gedacht kon worden opgesloten binnen "kurkdroog" MoonRocks. Wanneer Saal en Hauri geëxtrapoleerd de berekeningen terug in de tijd, vonden ze dat het interieur van de maan kunnen zijn gehouden zo veel als 750 ppm water. "Dit suggereert de intrigerende mogelijkheid dat het binnenste van de maan zou hebben bevat net zo zoveel water als de aardmantel, "Hauri vertelde verslaggevers vorig jaar. Clues achtergelaten door de glazen kralen hebben een schaduw op de huidige, populaire verklaring voor de maan afkomst, de zogenaamde Big Whack Theory gegoten. Volgens deze theorie werd de vroege aarde sloeg door een Mars-sized protoplanet 4,5 miljard jaar geleden; het evenement spuwde een enorme ring van gesmolten korst in de ruimte die snel samengevoegd, in een baan om de maan te vormen. En daar zit hem de kneep: een Big Whack invloed zou vluchtige materialen, vooral water zijn verdampt. Toch is de glas-kraal spel gespeeld door Saal en Hauri blijkt dat nog veel meer water achter na de Maan gevormd werd gelaten. De ontdekking van "verborgen" water in maan glas oproepen naar een door de late voorgestelde weggegooid theorie erg JJ Gilvarry terug in de jaren 1950. Gilvarry was een astrofysicus bij de Nationale Academie van Wetenschappen en de RAND Corporation. Hij berekende dat de Maan, met een erfenis duidelijk gekoppeld aan de aarde, zou genoeg water zijn ontgast zeeën vullen tot een diepte van 2 km (1,2 mijl). Het idee van een oorspronkelijk natte Maan was populair in de vroege 20e eeuw. Maar aan het begin van de Space Age, Gilvarry was een van de weinige natte-Moon holdouts. Gilvarry berekeningen met betrekking tot het gedrag van water en atmosferische gassen op de Maan werden gemaakt met grote zorg, ze waren gebaseerd op Sir James Jeans 'berekening
Far Centaurus: 100 jaar aan de dichtstbijzijnde ster van Nuclear-Pulse & amp; # 039; sterrenschip & amp; # 039;