Soms verantwoordelijk kan een moeilijk ding voor de jongere zijn. Als ouder we kunnen proberen en hen eraan herinneren om veilig te rijden, niet praten op hun mobiele telefoon of naar tekst tijdens het rijden. Konden we elk benaderen mogelijk en nog steeds is er het rollen van de ogen, de zware zucht en dan de ongeduldig zou zijn "OK!"
Ik heb het niet over een tiener die nog thuis woont. Ik heb het over de jongere in hun vroege jaren twintig. Ze hebben een baan, een auto en ze leven niet meer thuis. Ze denken dat ze eigenaar zijn van de wereld.
Ze naar huis zelden noemen, tenzij er is een ongeluk, ernstige ziekte of ze hebben gebroken met hun vriendin /vriend. Ik haat die gesprekken! Het is niet dat ik wil niet dat mijn kind om mij te bellen als er iets mis gaat als ze niet zou ik echt boos zijn.
De emoties die ons getroffen toen we een telefoontje van onze volwassen kind zeggen dat ze in een auto-ongeluk geweest zijn bijna verlammen op het eerste te ontvangen. Dan is de adrenaline kicks in en we beginnen met het stellen van vragen heel snel en toen we erachter dat is iedereen is ok we voelen opluchting.
Dan vinden we dat het was onze kinderen schuld en we boos. We weten dat we hen geleerd beter en vragen zich af waarom het niet zinken.
Nou het ding is, onze volwassen kinderen gaan hun eigen beslissingen maakt niet uit wat we willen dat ze doen. Zij zal fungeren maar ze willen, ongeacht wat we hen geleerd. Dat is de reden waarom de wetten en de gevolgen van het breken van hen zijn in de plaats. Zodra onze kinderen volwassen zijn ze niet beantwoorden aan ons als ouders. Zij moeten beantwoorden aan de samenleving en het gerechtelijk systeem als ze verpesten.
Het maakt niet uit hoeveel we kunnen willen onze kinderen te beschermen tegen de gevolgen van slechte keuzes, zoals na te dicht bij het andere voertuig en zonder verzekering, is het het beste als we niet bemiddelen. Soms ervaring is de beste leraar en de kinderen moeten leren dat ze niet boven de wet of het financieel resultaat van hun acties.
Onze enige hoop als deze dingen gebeuren in een gezin is dat er een les onthouden zal worden en onze kinderen zullen hun gedrag te veranderen. Als dit gebeurt, dan zien we een groei in hun volwassenheid waarin we heel dankbaar voor kunnen zijn.
Ik heb te horen gekregen dat de zorg van ouders voor hun kinderen nooit stopt. Ik geloof het. Ik heb ook gezegd dat onze kinderen niet zullen begrijpen wat we zijn zo bezorgd over totdat ze kin