open die deur, zou hij me vermoorden.
Op vier jaar oud, ik was goed bewust van het feit dat ik ging sterven.
Mijn terreur duurde twee jaar. Op zes, werden mijn ouders gescheiden en mijn moeder had primaire bewaring. Ik haatte mijn weekend met mijn vader.
Ik wilde nooit om hem te zien, maar de wet eiste dat het was zijn ouderlijk recht. En zo, ik had geen keus. Niemand zou om een klein meisje te luisteren, toch. Wie zou me geloven als ik hen vertelde?
Op geen enkele manier was mijn moeder een zwak persoon. Zij was en is nog steeds een zeer sterke vrouw. Ze is misschien wel een van de sterkste vrouwen die ik ooit zal weten. Ze was de enige persoon die me geloofde toen ik haar vertelde wat mijn vader deed voor mij. Hij had gedaan het haar al jaren. Tot slot, had zijn misbruik te ver gegaan. Hij was me pijn, een kind-hun kind.
Het was op dat moment dat mijn moeder besloot om terug te vechten. Ze was in het leger op het moment en ze sprak met haar commandant en vertelde hem wat er gebeurde thuis. Hij stemde ermee in om haar te helpen eruit te komen met ons.
Het zwaarste deel wachtte. Wachten om te vertrekken, wachten om te ontsnappen, gewoon wachten op iets- niets -om gebeuren. Doorheen dit wachten, was ik nog steeds pendelde tussen beide ouders, het bijhouden van het voorwendsel van de normale, zodat mijn vader zou niet vermoeden wat er stond te gebeuren. Mijn slechtste week in die tijd was toen mijn moeder was weggeroepen om een opleiding te ondergaan buiten de staat voor een week. Een van mijn slechtste herinnering was de nacht mijn moeder moest vliegen voor de opleiding. Ik was in de achterkant van de auto van mijn vader, starend naar de luchthaven als we reed weg, de regen naar beneden rolt op de ramen, en "Do not Speak" van No Doubt te spelen op de radio. Tot op de dag, kan ik niet om dat nummer luisteren zonder te beseffen dat 's nachts. Niet lang na dat, hoewel, mijn moeder en ik was gevlucht, mijn vader achter het verlaten zonder ook maar afscheid nemen. Het wachten was voorbij. Jaren later, toen ik nog op de middelbare school, kwam ik mijn tweede ervaring met misbruik. Ik was vijftien, een tweedejaars op de middelbare school en op slech
Een Wereld zonder Verkrachting:? Is het mogelijk