Het was een zonnige dag in april, na drie uur van de strijd met mevrouw Victoria Fudella, onze Oekraïense Kindergeneeskunde docent die ik als de meest moeilijke docent die ik ooit zou kunnen beschrijven over in mijn hele academische leven.
Felix, Kingsley en ik besloten om ons hoofd koel in de schaduw niet te ver van Flamingo-de beste fast food joint rond het hostel. Felix heeft geleden een aantal hartzeer van zijn Lady Patience, terwijl hij vertellen zijn predicaments voor ons en hoe ze is vreemdgaan op hem.
Hij was niet de helft weg naar zijn verhaal toen Kingsley slechtzienden a Lady snikkend ongeveer twintig meters van de plek waren we te koelen. Hij tikte me trok mijn aandacht van Felix. Kijk! Is dat niet Krishanti? Ik onderbroken voor een tweede aan haar herinneren. Onder alle dames die ik in de Campus bekend is, heb ik een bijzondere aantrekkingskracht voor haar ontwikkeld, ze heeft dit duidelijke cijfer dat kon maken je haar te spotten zelfs in het donker, kon haar hoogte gemakkelijk worden omschreven als die van een model, licht in teint, lange benen als dat van een gazelle, een echte Indisch-juffer en een volledige reflectie van de Bollywood modellen die ik verpletteren na bij het bekijken van de Bollywood films in mijn puber leeftijd.
Haar attributen zijn voor mij net zo perfect als een mens kan wensen.
Ik heb altijd verlangd naar een kans om samen met haar, dus heb ik besloten om te profiteren van deze. Tot slot riep ik moed en liep naar haar toe. Hey! Wat is er mis met jou? Ze tilde haar hoofd omhoog met veel stress als een zak cement werd terug te trekken; haar mooie ogen vol tranen alleen maakte me hield meer van haar. Ze opgepakt in tranen meer, ik had geen andere keuze dan onmiddellijk te bereiken om haar hand, die voelde als die van een pasgeboren kind.
Ik stak mijn zak en bracht zet een witte zakdoek, die ik heb gebruikt in het schoonmaken van de tranen van haar gezicht.
Het kostte me tijd om haar te praten, maar alles wat ze kon zeggen was het leven was niet eerlijk om haar . In plaats daarvan, meer vragen met spoed uit mijn mond, maar alle pogingen om haar te spreken te krijgen waren tevergeefs. Mijn gevoelens voor haar werd sterker dan ik ooit had kunnen voorstellen. Ze stond plotseling op en links niet bemoeien mijn middelen.
ik hield me af wat er echt mis met zo'n schoonheid toen mijn ogen zag een stuk papier op de grond liggen direct waar ze zat. Ik stak mijn hand voor het, klapte hem open en ontdekte dat het