De meest voorgeschreven klasse van antidepressiva vandaag zijn de selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI's), de zogenaamde "Prozac familie" van geneesmiddelen, waarvan Prozac was het prototype, dat bovendien Zoloft, Seroxat, Luvox, Celexa en Lexapro. Ze worden veel voorgeschreven, omdat ze zijn zeer veilig en over het algemeen goed verdragen, en ze zijn zeer effectief bij het verbeteren van iemands stemming en het verminderen van de symptomen van tearfulness, hopeloosheid, prikkelbaarheid en ook angst, zoals paniekaanvallen, dwanggedachten en dwanghandelingen.
Omdat ze allemaal dezelfde werkingsmechanisme - verhoging van de biologische beschikbaarheid van de neurotransmitter serotonine - ze zijn allemaal opvallend vergelijkbaar met betrekking tot hoe ze helpen, maar ook wat betreft hun neveneffect profiel. Dit is omdat, in grote lijnen is de toename van serotonine zich dat verantwoordelijk is voor zowel de gunstige effecten op de hersenen en de hinderlijke fysieke effecten elders in het lichaam voorkomen, zoals het maagdarmkanaal.
Verschillende soorten serotoninereceptoren zijn wijdverspreid in het lichaam en wanneer serotonine werkt op een van deze receptoren een effect soms een gewenst effect krijgt, maar vaker wel dan niet, een neveneffect. In dit opzicht is de SSRI's zijn opmerkelijk gelijk; verschillen meestal gradueel. Wanneer deze medicijnen verschilt vaak meer is ten opzichte van hun werking bij andere, niet-serotonerge, receptoren, zoals acetylcholine en histamine receptoren, wat verklaart de verschillen in neveneffect profiel en dus hun verdraagbaarheid voor bepaalde patiënt
Beoefenaars zijn dol op zeggen dat de keuze van SSRI is een empirische één.
starten van een SSRI voor de eerste keer, waardoor aanpassing van de dosering, hervatten de therapie en /of overschakelen op een nieuwe en andere medicatie in deze klasse is in wezen een trial-and-error proces, leggen ze uit, maar dat wil niet zeggen dat het volledig willekeurige of toevallige (hoewel sommige artsen hebben de neiging om te willen benaderen die manier).
Gissen kan worden gemaakt voordat een medicijn proef wordt uitgevoerd, zo niet over hoe nuttig effect een medicijn op de stemming van een individu zal zijn, dan in ieder geval met betrekking tot hoe goed of hoe slecht het zal worden getolereerd. Dit aandacht van de kant van de voorschrijvende arts, alsmede degene stemmen met zichzelf om een proef van dit soort medicatie te onderwerpen, kan voorkomen tijdv