Toen in de jaren 1990 sa nieuwe aanpak naar voren gekomen dat de voordelen voor de gezondheid van matige fysieke activiteit en het belang van het opnemen van een groot deel van de bevolking herkend. Dit leidde de American College of Sports Medicine om te erkennen dat er een verschil was tussen de activiteit vereiste niveau te bereiken en fitness en het activiteitsniveau nodig is om goede health.Throughout de 1990 en meer studies te bevorderen handhaven erkend dat slechts een klein segment van de bevolking kunnen en zou voldoen aan de normen die was ingesteld voor krachtige fysieke activiteit.
En duidelijke voordelen voor de gezondheid kan nog worden gerealiseerd hoewel de lagere niveaus van activiteit. Verder een zeer groot deel van de Amerikaanse bevolking zittend of volledig inactief. Dus een openbare gezondheidswinst kan worden gerealiseerd als deze groep kunnen worden aangemoedigd om deel te nemen in een aantal fysieke activiteit. Er was echter moeilijk om te beslissen hoeveel lichamelijke activiteit nodig was en of deze activiteit hetzelfde voor verschillende leeftijdsgroepen groups.
Finally zou zijn, in juni 2007 een comité werd opgericht om te voldoen en stellen een reeks van lichamelijke activiteit richtlijnen voor de Amerikanen. De commissie bestaat uit artsen en wetenschappers uit toonaangevende ziekenhuizen, medische scholen en universiteiten in de Verenigde Staten. Na een uitgebreide studie van het wetenschappelijk onderzoek dat werd gepubliceerd met betrekking tot fysieke activiteit en gezondheid voor meer dan een decennium, de commissie ontwikkelde een set van richtlijnen en aanbevelingen die werd gepubliceerd in 2008.
Volgens deze richtlijnen kinderen en jongeren moeten deelnemen aan ten minste één uur en bij voorkeur meer gematigde krachtige fysieke activiteit per dag. Op ten minste drie dagen per week dit uur moet worden besteed aan krachtige fysieke activiteit. Daarnaast worden spierversterking en botopbouw activiteiten aanbevolen voor drie dagen een week.Adul