Het is door de confrontatie met de buitengewone en het elimineren van de "abnormale" of "bovennatuurlijke" schrijft dat de wetenschap zich ontwikkelt als een wonderbaarlijke activiteit. Dit is natuurlijk niet de mening van de wil van David Deutsch (zie zijn boek, "De structuur van de werkelijkheid"). Terug naar de laatste fase van het Life Cycle, tot ossificatie.
De discipline ontaardt en, naar aanleiding van de "psychotische" overgangsfase, het zinkt in een verlamde toestand die wordt gekenmerkt door het volgende: Alle praktische en technologische aspecten van de stervende discipline behouden blijven en verder worden benut. Geleidelijk aan de conceptuele en theoretische onderbouwing verdwijnen of worden vervangen door de leerstellingen en de postulaten van een nieuwe discipline - maar de uitvindingen, processen en praktische know-how niet verdampen.
Ze worden opgenomen in de nieuwe discipline en in de tijd, zijn ten onrechte toegeschreven aan het, markeren als de rechtmatige opvolger van de inmiddels opgeheven, voorafgaand aan discipline. De beoefenaars van de oude discipline beperken zich tot het kopiëren en repliceren van de verschillende aspecten van de oude discipline, vooral haar intellectuele eigendom (geschriften, uitvindingen, andere theoretische materiaal). Deze replicatie niet leiden tot de creatie van nieuwe kennis of zelfs de verspreiding van oude. Het is een hermetisch proces beperkt tot steeds kleinere cirkel van ingewijden.
Speciale instellingen regelen de herkauwen van de materialen die verband houden met de oude discipline, de verwerking en kopiëren. Instellingen met betrekking tot de doden discipline worden vaak gefinancierd en gesteund door de staat, die is altijd een agent van behoud en conformiteit. Zo wordt de creatieve-evolutionaire dimensie van de inmiddels dode discipline verdwenen. Geen nieuwe paradigma's of revoluties gebeuren. De exegese en replicatie van canonieke geschriften worden de voornaamste activiteiten.
Formalismen zijn niet onderworpen aan controle en wetten aannemen ee