Heeft u voelen hoe je id verandert wanneer u groeide uit tot een voogd te worden? Voor het moment van de start of adoptie, onze levens zijn op geen enkele wijze de identieke als gevolg van eens een vader of moeder, altijd een ouder. Hoewel onze eigen id verschoven nadat Moeder Natuur ingehuldigd ons als moeder of vader, deze nieuwe functie is gewoon niet per se een set één omdat onze kinderen zullen altijd van invloed is.
Als een moeder of vader we kunnen gaan van een werkende ouder aan een verblijf in de residentie van de moeder of vader (of vice versa), van een dame scout vader of moeder van een hockey moeder van een uitgelaten mama of papa om een gestresste ouders en weer eens te meer, maar 'een moeder of vader zal constant blijven. Onder de rollen die we nemen als vader en moeder worden gekozen door ons, maar er zijn momenten waarop rollen worden aan ons gegeven opdat wij niet willen en kunnen er niets aan doen.
We kunnen niet naar de winkel en wisselen onze plaats van 's nachts de tijd fopspeen wanneer onze peuter is de hele avond met een oorontsteking voor een ding anders en we zullen niet op te lossen we willen niet meer te zijn ouders. Als we krijgen de functie van het zijn een vader of moeder van een bijzondere wil kleintje, een kind met autisme, kunnen we niet weigeren om die rol te spelen.
We zullen schoppen en schreeuwen en te doen alsof het niet gebeurt, kunnen we wentelen in zelfmedelijden voor een tijdje maar hoe eerder we genoegen nemen met onze naam aan de beweging, hoe eerder we zullen in staat zijn om deze functie bewust te vormen tot één zijn wat eenvoudiger en makkelijk op te nemen. Om het beste van elk scenario maken ons doel als vader en moeder is om een nadelig energie om te zetten in een constructief.
Echte acceptatie van de positie die we hebben toegewezen en de jongen die we hebben gekregen is waarschijnlijk één van de meest krachtige optimistische energieën te pakken te nemen. Een belangrijke motivator voor ieder mens is om echt te voelen geaccepteerd. Na voelen we ons onvoorwaardelijk aanvaard, door anderen, en onszelf het bevrijdt ons van de noodzaak om te rechtvaardigen en te kwalificeren ons bestaan.
Het biedt ons de laatste woord vrijheid werkelijke en oprechte en veilig genoeg in onze poriën en de huid om de waarschijnlijkheid van wat we in de volgende kunnen veranderen verkennen zijn. Zodra we genoegen nemen met de realiteit van autisme en wat de uitdagingen van onze kid's zijn, we de deur voor een positieve ver