ADHD is een stoornis, die veel aandacht van de medische gemeenschap heeft ontvangen, en er is geen twijfel over het feit dat zij het onderwerp van uitgebreid onderzoek geweest. Tot 1980, werd ADHD gezien als een hyperactieve aandoening, met onoplettendheid en impulsief gedrag. Maar de laatste 3 decennia sinds 19.080, heeft een belangrijke verandering in de manier waarop de medische gemeenschap ziet en begrijpt de aandoening gezien.
hyperactiviteit, impulsiviteit en onoplettendheid zijn zeker een onlosmakelijk onderdeel van deze aandoening.
Maar ADHD is niet beperkt tot alleen deze symptomen. Er is ADHD naast de bovengenoemde symptomen. Bijna 1000's van verschillende onderzoeken en klinische studies uitgevoerd in de jaren heeft nu aangetoond dat ADHD is eigenlijk een aandoening van gedragsinhibitie die een onvermogen om zichzelf te reguleren creëert. Zelfregulering is een zeer belangrijk onderdeel van de sociale vaardigheden, die we nodig hebben om goed te communiceren met anderen in de samenleving.
De ADHD getroffen persoon heeft een onvermogen om na te denken over de toekomstige gevolgen van zijn huidige acties, en heeft een onvermogen om te wijzigen of te reguleren van de huidige gedrag.
De nieuwe aanpak in het begrijpen van ADHD heeft geleid tot nieuwe ontwikkelingen in de benadering van de behandeling ook. Hoewel de psychologische behandeling van ADHD niet heeft ontwikkeld niets nieuws sinds 1980, is er een verschil in de dosering van de geneesmiddelen die worden gebruikt bij ADHD geweest. De nieuwe ontwikkeling is de komst van langwerkende of verlengde afgifte medicatie.
Dit is een doorbraak in de behandeling van ADHD, omdat de eerder gebruikte kortwerkende medicijnen nodig regelmatig te herhalen. Dit betekende dat de getroffen kinderen met ADHD één of twee doses terwijl op school. Dit was niet alleen een oorzaak van vernedering en sociale stigma, maar ook nogal een probleem als het ging om de juiste opslag en afgifte van de medicijnen. De verlengde afgifte medicatie moeten worden één keer per dag, en het effect blijft gedurende langere tijd.
Een andere stap naar de voortgang van behandeling van ADHD is de ontwikkeling van een nieuw medicijn, genoemd als atomoxetine, of Strattera, uitgevonden door de Eli Lilly Co Atomoxetine is geen stimulans, en doet verslaving of ontwikkeling van bijwerkingen, zoals tics, zoals de stimulerende middelen veroorzaken. Ook is het eerste geneesmiddel goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van ADHD