Ik heb onlangs iemand die veel betekende voor mij verloren. Mijn vrienden denken dat ik kan niet vooruit te gaan en dat ik zal alleen worden geplakt in deze sleur. Sindsdien heb ik begonnen met een therapeut is hij iets anders te zien. De psycholoog is perscribing Zoloft en hoopt dat het zal helpen met mijn depressie. Mijn baas lijkt te denken dat ik kan trekken door het en wil me nu meer dan ooit te vuren. Ik weet dat dit is niet helemaal wat je van een goed artikel, maar horen is wat het op neer.
Degenen van ons die helpen bij het merendeel van de tijd hebben we niet kunnen vinden. Wij hebben dit beleife dat niemand wil ons helpen en we gaan dieper in een depressie hopeing voor dat sprankje licht dat ons zal leiden. Maar wat ik tot nu toe geleerd is, hoewel we cant vertrouwen mensen die we zijn degenen die niet willen om het probleem te ontsnappen, maar in plaats daarvan vermijden. Ieder ander cant helpl ons. We hebben een stap vooruit te zetten en volg die voet en ik weet dat het heel moeilijk kan zijn en een reis die we niet willen nemen, maar we moeten to.
We cant toegeven aan de depressie en toestaan dat onze eigen schuld aan ons wij controleren hebben om door te gaan en de feiten onder ogen dat we gewoon mensen en dat als geheel kunnen we alles doen om elk probleem dat we tegenkomen op te lossen. We zijn niet alleen wij hebben wel vrienden maar soms hulp niet ze dat ze zijn hun om mee te praten. We moeten erkennen dat we niet beter en niet slechter dan iemand die het gezicht van de aarde loopt.
We mogen nooit falen om te beginnen of eindigen, wat wat we zien. We mogen nooit op te geven onszelf.
We zijn beter dan we denken en we kunnen dit winnen. Bedankt voor het lezen