Nog erger Ik kwam naar afhangen van mijn moeder. Dus als ze was ook het huis te verlaten Ik zou beginnen in paniek te raken, denken dat er iets zou gebeuren met haar. Dit was verschrikkelijk voor haar als ze uiteraard dingen te doen, haar baan had, haar sociale leven en vele andere dingen begon te lijden. Mijn leven werd plotseling een reeks van 'Whatifs'. Het klinkt gek, maar ik zou denken, 'wat als ik in een auto-ongeluk', 'wat als de autodeuren op slot en ik kan niet ontsnappen', 'wat als mijn moeder wordt ontvoerd terwijl ze is'.
Allemaal heel irrationele gedachten, maar ze zouden voortdurend draaien door mijn hoofd. Toen was het duidelijk dat de dingen werden erger en er was geen einde in zicht besloten mijn ouders dat het tijd was om actie te ondernemen en wat professionele hulp.
*** hier om een paar dagen later Hulp *** een vrouw kwam bij mijn huis. Ik herinner me haar goed, haar naam was mevrouw Woodhouse. Ze was een kind psychiater gekomen om mij te helpen met mijn problemen. Ik heb haar niet zien als deze.
Voor mij was dat ze de vijand, vastbesloten om me terug in het leven storten, ongeacht hoeveel het me pijn of hoeveel leed veroorzaakte. Vanaf de eerste dag dat ik niet graag deze vrouw, maar ze bleef verzekeren me 'Ze was hier om te helpen'. Ze kwam een paar keer per week, en het zou me aanmoedigen om weer vooruitgang in de normaliteit. Ze probeerde heel hard met beperkt succes. Ze gediagnosticeerd mij met acute agorafobie, of angst voor drukte en kleine ruimtes. Dit leek te vatten mijn problemen heel goed.
Mevrouw Woodhouse geprobeerd verschillende methoden van de invoering van me terug in het normale leven, de meest succesvolle leek dingen te doen heel langzaam en geeft me beloningen voor mijn vooruitgang. Gegeven moment wist ik weer uit het huis, maar het was nog een paar maanden voordat ik kon weer naar school. En toen ik dat deed ik zou alleen gaan voor tien minuten per keer, met mijn moeder za