schrijven over de eigen Depressie
In de afgelopen paar weken, zoals ik heb geworsteld met mijn eigen herstel van een slopende depressieve episode, en zoals ik blijven ontvangen acute en agressieve behandeling, met inbegrip van ECT (Elektroconvulsietherapie), samen met praten therapie, en een pharmacist's-droom lijst van geneesmiddelen, hebben verschillende mensen mij gevraagd waarom ik ervoor kiezen om te schrijven over mijn ervaringen, in plaats van alleen "proberen te vergeten." Het antwoord is eenvoudig.
Schrijven is de beste manier die ik ken om een ervaring te verwerken, aan de slag met het resultaat te komen, om het te accepteren, en om verder te gaan.
Schrijven in een dagboek is al lang geaccepteerd als een gewaardeerde behandeling instrument voor de stabilisatie van stemmingsstoornissen. Het publiceren van die dagelijkse geschriften voor publieke consumptie is niet onderzocht, in mijn ogen, als zelfs een persoon leest mijn woorden en heeft een moment waar ze denken 'goh, dat klinkt net als ik ", of" Ik vraag me af of dat is waarom mijn vrouw treedt op die manier ", dan heb ik een waardevolle openbare dienst.
Een van de moeilijkste aspecten van een psychische aandoening is de secrecy- de angst en schaamte dat iemand zal "uit te vinden" dat we ziek zijn geweest. In tegenstelling tot alle andere ziekte, wanneer een geestelijke ziekte veroorzaakt een invaliderende episode, is het onwaarschijnlijk dat vrienden en buren zal verschijnen met stoofschotels en kaarten: het is meer waarschijnlijk dat u willl worden gesproken over het onderwerp en de bron van roddel, en belachelijk voor uw "zwakte".
In mijn recente acute episode, van enkele maanden, was er één vriend van het werk, die belde om te zien hoe ik was toen ik ziek was geweest af voor meer dan 6 maanden. Had ik ziek met een hersentumor zijn, in plaats van een brein neurochemische ziekte, zouden de kaarten en bloemen en bezoeken bijna overweldigend zijn geweest.
Bovendien, schriftelijk heeft zo'n waarde ...
Het creëert iets blijvend en duurzaam, zodat lang na mijn stemming heeft opgeheven, mijn herinneringen aan de ziekte zal blijven, mij helpen om een terugval sneller misschien identificeren, in plaats van dit deel van mijn leven te duwen in de achterkant van de kast en de hoop om het voor altijd vergeten.