The gebruik van nuchtere personen in de voeding studies illustreert hoe onderzoekers terecht kan komen met resultaten die niet goed van toepassing kunnen zijn naar de echte wereld. Zoals de naam impliceert, de proefpersonen een groep mensen die niet gedurende langere tijd hebben gegeten. In veel gevallen, niet achterom ze gegeten 8 10 uur of meer, wat natuurlijk niet weer hoe de gemiddelde persoon eet, laat staan bij de manier waarop de gemiddelde sporter eatsespecially bodybuilders op zoek om spier mass.Enter podium rechts, de snelle vs. langzaam toe eiwit rage.
De studie die deze rage rollen kreeg was traag en snel dieet eiwitten genaamd anders moduleren postprandiale eiwit aanwas en was verantwoordelijk voor het veroorzaken van een opleving van interesse in caseïne. Het uitgangspunt van dit veel aangeprezen studie was dat de snelheid van absorptie van dieet aminozuren (van ingenomen eiwitten) afhankelijk van het soort van eiwitten iemand eats.The onderzoekers wilden zien of het type eiwit gegeten postprandiale zou beïnvloeden ( bijvoorbeeld na een maaltijd) eiwitsynthese, afbraak, en depositie.
Om de hypothese, ze gevoed caseïne (CAS) en wei-eiwit (WP) een groep gezonde volwassenen, een maaltijd van caseïne (CAS) of wei WP na een nacht vasten (10 uur). Met behulp van deze specifieke studie ontwerp, vonden ze: WP veroorzaakte een dramatische, maar korte toename van plasma aminozuren acids.CAS veroorzaakte een langdurige plateau van een gematigde stijging van de aminozuren (hyperaminoacidemia) Whole afbraak lichaam eiwit werd geremd door 34 na CAS inslikken maar niet na WP ingestion.
Postprandial eiwitsynthese werd gestimuleerd door 68 het WP maaltijd en in mindere mate (31) met het CAS maaltijd.Het fundamentele wetenschap non samenvatting is: de studie bleek dat CAS was goed voorkomen eiwitafbraak (proteolyse), maar was niet zo goed voor het verhogen eiwitsynthese. WP had eigenlijk het tegenovergestelde effect: het is toegenomen eiwitsynthese, maar didnt voorkomen eiwit