The medische term voor het verlies van de spier is sarcopenie, en het s beginnen de erkenning krijgen verdient door de medische en wetenschappelijke gemeenschap. Al decennia lang, heeft die gemeenschap gericht op het verlies van botmassa (osteoporose), maar weinig aandacht besteed aan het verlies van spiermassa vaak gezien in de vergrijzing. Sarcopenie is een ernstige gezondheidszorg en maatschappelijk probleem dat miljoenen veroudering volwassenen treft. Dit is geen overdrijving.
Als een onderzoeker verklaarde onlangs: Zelfs voordat belangrijke spieratrofie blijkt, veroudering wordt geassocieerd met een vertraging van de beweging en een geleidelijke afname van de spierkracht, factoren die het risico van letsel door plotselinge vallen en de afhankelijkheid van de kwetsbare ouderen op de hulp in te verhogen volbrengen zelfs basistaken van zelfstandig wonen.
Sarcopenie wordt erkend als één van de belangrijkste volksgezondheidsproblemen nu geconfronteerd met geïndustrialiseerde landen, en de gevolgen daarvan zullen naar verwachting steeds hogere eisen aan de publieke gezondheidszorg systemen wereldwijd (Lynch, 2004) sarcopenie en osteoporose zijn direct gerelateerd omstandigheden, een vaak na de andere plaatsen.
Spieren genereren van de spanning die nodig is om onze botten gezond te houden; wanneer spieractiviteit verminderd dat verergert het probleem osteoporose en een vicieuze cirkel is gevestigd, waarvan de daling versnelt in gezondheid en functionality.What definieert sarcopenie vanuit een klinisch perspectief? Sarcopenie wordt gedefinieerd als de leeftijd gerelateerde verlies van spiermassa, sterkte en functionaliteit. Sarcopenie lijkt over het algemeen na de leeftijd van 40 en versnelt na de leeftijd van ongeveer 75.
Hoewel sarcopenie wordt meestal gezien in fysiek inactieve individuen, wordt het ook vaak gevonden bij personen die gedurende hun hele leven lichamelijk actief blijven. Aldus is duidelijk dat hoewel lichaamsbeweging essentieel, fysieke inactiviteit niet de enige