Beide externe factoren leiden tot verstoring van de neurale mechanismen die het belangrijkste verschil is de volgorde waarin ze worden beïnvloed. Zodra de voornoemde mechanismen zijn veranderde de subcorticale dopaminesysteem geactiveerd. Het is bovenmatige activering van de dopamine systeem dat leidt tot ontwikkelingsuitkomst schizofrene gedrag episodes (Walker, et al., 1997). ConclusionThe diathese-model biedt enige hoop voor de toekomst voorkomen van schizofrenie. Hope ligt in het feit dat psychosociale stressoren ervaren door kinderen, zo niet verhinderd, althans verminderd.
Tijdens zo'n cruciaal moment van neurologische kinderen hebben een verzorgende omgeving vrij van traumatische stressoren zoals misbruik en verwaarlozing. Wanneer een kind is blootgesteld aan een trauma of cognitieve gedragstherapie om het kind reageren emotioneel en biologisch passende wijze kan de kans dat ze een slachtoffer van adult onset schizofrenie verminderen. Dit is natuurlijk een idee dat verder onderzoek nodig is. De prenatale stressor of aard aspect van de diathese stress-model geeft minder hoop vanwege het feit dat biologisch degene geacht risico van geboorte.
Walker et al (1997) dat hoe langer Schizofrenie onbehandelde het geneesmiddel minder effectief was in het helpen van de symptomen werd gelaten. Met andere woorden, de hoge activiteitsniveau van het dopaminergische systeem in de hersenen als over voor een langere tijd doet meer permanente schade. In dit opzicht is het kennen van de symptomen die gepaard gaan met prenatale stressoren zou stellen voor artsen om baby's te testen en ofwel vroeg beginnen behandeling of althans controleren van het kind op de voet.
De diathese stress-model geen rekening met de effecten van illegale drugs op de hersenen en het richt weinig over het effect dat persoonlijkheidsverschillen kan in de weg verschillende personen omgaat stress. In het algemeen is het een goed uitgangspunt in het begrijpen van het ontstaan van de natuur en voeden standpunten. Het werd gesteund door talloz