Misschien heb ik voelde me als vuilnis, gezondheid verstandig, maar ik was het verliezen van gewicht en mentaal goed gevoel over. Ik was het bereiken van de doelen die ik voor mezelf in mijn dagboek. Hoewel mijn moeder en familieleden raakten bezorgd over mijn gewichtsverlies kreeg ik complimenten van mijn vrienden nog steeds. Het is nooit een keer stak de hoofden van mijn familieleden die ik vechten een eetstoornis, dat ik dacht dat ik de controle over mijn leven, terwijl het in feite ik verloor alle controle. Diep van binnen wist ik wat ik deed, maar nu kon ik niet stoppen, ik was te diep.
Ik probeerde meerdere malen om te eten maar na het doen het zo lang, werd ik automatisch misselijk toen ik eten in mijn lichaam. Na een tijdje, wist ik niet of het was de effecten van de medicatie of het was gewoon omdat mijn lichaam was gewend geraakt aan het wegwerken van mijn eten zodra ik aten.
ik gebruikt en misbruikt verschillende methoden om mijn gewicht onder controle te houden. Toen ik begon terug te gaan naar school werd het moeilijker om deze activiteiten te behouden, want er was te veel waakzame ogen.
Sommige mensen zouden grapjes en vragen me of ik was anorexia, ik altijd ontkend het, na alles wat ik had mijn andere gezondheidsproblemen te gebruiken als een cover-up. Toen ik gestrest over dingen die het probleem zou verergeren. Dingen zijn beter voor mij kreeg de afgelopen 3 of 4 jaar, heb ik erin geslaagd om normaal te eten, en als ik houd me bezig, vergeet ik dat ik aten wat ik at en dat is een goede zaak in dit geval.
Mijn gewicht blijft schommelen, medailles en nog steeds van tijd tot tijd, I de strijd van de kwestie
, helaas, ik was niet moedig genoeg om te helpen de situatie te zoeken, tot ongeveer een jaar geleden , maar beter laat dan nooit. Tot op de dag, mijn familie is niet op de hoogte van wat ik ging door zo lang. Het is helemaal niet dat ze waren onwetend van het feit, het was meer van het feit dat ik had een goed excuus misselijk